Morze Ba łtyckie noclegi .

Morze Bałtyckie, Bałtyk - płytkie morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w Europie północnej. Połączone z Morzem Północnym przez Cieśniny Duńskie (Sund, Mały i Wielki Bełt) oraz Kattegat i Skagerrak. Za zachodnią granicę Bałtyku właściwego przyjmuje się cieśninę Sund i próg podwodny ciągnący się na głębokości 18 - 20 m od przylądka Gedser (wyspa Falster) do przylądka Darßer Ort (Darß); na zachód od tej linii znajduje się akwen Bałtyku Zachodniego o powierzchni ok. 8000 km2 nazywany przez Niemców także Beltsee; akwen ten obejmuje m.in. część wód cieśnin duńskich (oprócz Małego i Wielkiego Bełtu) a także mniejsze: Alsenbelt, Fehmarnbelt, Langelandsbalt.

KRYNICA MORSKA WILLA JOKER

Charakterystyka

Bałtyk nazywany jest morzem śródziemnym północnej Europy, ponieważ ze wszystkich stron jest otoczony lądem, a z Morzem Północnym łączy go jedynie kilka płytkich cieśnin. Położone jest w północnej strefie klimatu umiarkowanego. Oba morza leżą na tym samym szelfie kontynentalnym. Rozciągłość południkowa - ok. 1300 km Rozciągłość równoleżnikowa najszersza (przez Zatokę Fińską) - ok. 600 km Rozciągłość równoleżnikowa najwęższa (przez Zatokę Botnicką) - 100 km Rozciągłość równoleżnikowa poniżej Gotlandii - ok. 250 km Powierzchnia Powierzchnia Bałtyku wraz z Kattegatem wynosi ok. 415 266 km2. Bez Kattegatu Bałtyk obejmuje 392 979 km2. Powierzchnia zlewni wynosi 1 721 233 km2. Objętość morza wynosi 21 721 km3[1]. Głębokość Średnia głębokość wynosi 52,3 m[1], maksymalna - 459 m (Głębia Landsort na północny zachód od Gotlandii).

W Kattegacie głębokość maksymalna wynosi 109 m, ze średnią 24 m. Głębia położona najbliżej Polski - Głębia Gdańska - liczy 118 m. Morze Bałtyckie dzieli się na 3 baseny: Basen Bornholmski o maksymalnym zagłębieniu 105 m Basen Gotlandzki o maksymalnym zagłębieniu 459 m Basen Botnicki o maksymalnym zagłębieniu 294 m[1] Zasolenie Ze względu na niskie zasolenie Bałtyk zalicza się do wód słonawych (mezohalinowych) i określa morzem półsłonym.

Średnie zasolenie wynosi ok. 7 ?. Na ogół waha się w granicach od 2 do 12?, choć zimą zasolenie nie przekracza 0,78% w Zatoce Gdańskiej. W Kattegacie i Skagerraku wynosi ok. 20?, w Bełtach i Zatoce Kilońskiej ok. 15 - 17?, przy polskich wybrzeżach ok. 7?, w Zatoce Puckiej spada do 6,2?, w Zalewie Wiślanym tylko 1 - 3?, w Zatoce Fińskiej i Botnickiej spada do 2?. Stosunkowo duże różnice zasolenia w Bałtyku występują w kierunku pionowym. Słona woda jako cięższa opada ku dnu basenu. Np. w basenie bornholmskim przy powierzchni wynosi ok. 7,5? a przy dnie, na głębokości 100 m sięga aż 15 - 18?.

Do Morza Bałtyckiego wpływa około 250 rzek, z których największe to: Wisła, Odra, Newa, Kemi, Niemen, Lule, Gota, Angerman i Dźwina. Wody te parują w podobnym tempie, jak woda akwenu, do którego należy zlewisko. Niskie zasolenie Bałtyku spowodowane jest względnie niskimi temperaturami i związanym z tym mniejszym tempem parowania wody w obszarze szerokości geograficznych akwenu. Przykładem morza, w którym parowanie jest bardzo intensywne i zwiększa zasolenie do ok. 40?, jest Morze Śródziemne, jak we wszystkich wodach tego zakresu szerokości geograficznej.

Poziom wód i fale Poziom wód Bałtyku jest wyższy niż w Oceanie Atlantyckim i Morzu Północnym i wynika z jego śródlądowego położenia. Powodem jest zbyt słaba wymiana wód przez wąskie Cieśniny Duńskie aby nastąpiło pełne wyrównanie poziomów. Wody piętrzą się w cieśninach zależnie od kierunku wiatrów, które albo pchają wody oceaniczne lub na odwrót. Wysokość wód na Bałtyku zmieniają pływy morskie, które w południowej części morza sięgają kilku centymetrów, natomiast są znacznie większe na szerokości geograficznej Zatoki Fińskiej, gdzie podnoszą poziom wody o pół metra. Bałtyk jest morzem burzliwym, a fale są krótkie i strome. Typowa wysokość fali wynosi 5 metrów, ale w czasie bardzo silnych sztormów sięga prawie do 10 metrów. 23 grudnia 2004 w czasie sztormu w rejonie północnego Bałtyku zarejestrowano pojedynczą falę o wysokości prawie 14 metrów. Bałtyckie sztormy są niebezpieczne dla żeglugi statków. W ostatnich latach podczas sztormu zatonęły trzy duże promy: 14 stycznia 1993 polski "Jan Heweliusz", 28 września 1994 estoński "Estonia", a 1 listopada 2006 roku szwedzki MS Finnbirch.

Temperatura wody powierzchniowej w zależności od pory roku wynosi od -0,5 do 18 - 20 stopni Celsjusza. Zlodzenie Lód skuwa Zatoki: Botnicką, Fińską i Ryską oraz zalewy i mniejsze zatoki. Grubość lodu dochodzi do 70 cm w północnej części Zatoki Botnickiej. Pokrywa lodowa formuje się tam w wąskim pasie przybrzeżnym, ale w centralnych obszarach każdego z tych basenów zalega już jedynie odmiana gęstej kry tzw. pak lodowy. Morze zaczyna zamarzać, najpierw przy brzegu, w połowie listopada, a rozmarza w maju, co obserwowano także w ostatnich latach. Wyspy północnego Bałtyku, jak Hiuma, Sarema i archipelag u wejścia do Zatoki Botnickiej uzyskują zimą połączenie z lądem stałym, jak np. na początku 2009 roku.

W źródłach historycznych opisano kilkakrotne zamarznięcie Zatoki Meklemburskiej, dzięki czemu był możliwy transport saniami z Rostocku i Lubeki na wyspy duńskie; zachodnia część Bałtyku jest znacznie płytsza niż obszar polskich wód przybrzeżnych oraz np. Zatoka Gdańska, co sprzyja zlodzeniu. Wspominany jest także pomost lodowy utworzony między przybrzeżną Olandią, Gotlandią i Estonią (być może jednak nie był to lód stały a mniej czy bardziej gęsta kra). Zdecydowanie jednak brak takich opisów z obszaru wybrzeża polskiego. Kilkakrotnie opisano podróże po lodzie między Gdańskiem a Helem, a i współcześnie Zatoka Pucka zamarza każdej bardziej mroźnej zimy. Zasięg zlodzenia kończy się zawsze jedynie na Helu, a tylko w jednym z opisów autor - poniesiony być może trochę fantazją - wzmiankuje podróż saniami z Gdańska na wyspy duńskie. Opowieści o przechodzeniu po krze do Szwecji, jeżeli w ogóle mają jakieś historyczne źródło, mogą natomiast dotyczyć obszaru często zamarzającej Zatoki Fińskiej, bo kiedyś kraj ten rozciągał się również na tereny Finlandii. W wieku XX Bałtyk południowy nie zamarzł nigdy, natomiast pojawia się kra, bardziej gęsta w pobliżu Bornholmu, zaś w obszarze wybrzeża polskiej strefy brzegowej tam gdzie tworzy się pokrywa w małych zatoczkach u wejścia do portów, tak jak np. zdarzyło się to w okolicy Darłowa.

Mimo dużego zasięgu zlodzenia na rysunku w publikacji Krzysztofa Kożuchowskiego Morze Bałtyckie nie zamarzło całkowicie również w latach 1739 - 1740, 1753 - 1754, 1788 - 1789, 1798 - 1799, 1808 - 1809, 1829 - 1830, 1866 - 1867, 1870 - 1871, 1876 - 1877, 1880 - 1881, 1887 - 1888, 1892 - 1893, 1939 - 1940, 1941 - 1942, 1946 - 1947[2]. Nie wiadomo jednak dlaczego okresy te nie pokrywają się z latami, gdy obserwowano duże pola kry w zachodniej części akwenu. Luźna kra u zachodnich wybrzeży Polski, na odcinku od Świnoujścia do Kołobrzegu, pojawiła się również w lutym 2010 roku[3]. Z lokalnej prasy wiadomo też, że kra rozciągała się po horyzont na wysokości Świnoujścia, a w pobliżu brzegu tworzyła piętrzące się zwały lodu (Trzęsacz, Rewal).

Historia geologiczna

Morze Bałtyckie jest jednym z najmłodszych mórz Oceanu Atlantyckiego. Liczy około 12.000 lat. W swoim rozwoju przechodziło kilka faz, kształtując się na obszarze pierwotnego lądu zwanego Fennoskandią (prawdopodobnie w starej dolinie hipotetycznej eoceńskiej rzeki Eridan). Niekiedy traciło kontakt z oceanem, stając się olbrzymim jeziorem. Bałtyckie Jezioro Lodowe, 12.000 - 10.000 lat temu Morze Yoldiowe, 10.000 - 9.000 lat temu Jezioro Ancylusowe, 9.000 - 8.000 lat temu Morze Litorynowe, 8.000 - 4.000 lat temu Morze Mya 4.000 lat temu - do dziś Nazwa Historyczne nazwy: Barbarum fretum Morze Swebów, łac. Mare Suebicum; Tacyt I. wiek Ocean Sarmacki Klaudiusz Ptolemeusz, Geografia. III. 5.1, Zatoka Wenedzka II w. (południowa lub część Bałtyku), Ptolomeusz. Ostsea, IX wiek, Wulfstan podróżnik anglosaski Morze Rusów - Waregów; VIII - XI wiek, kronikarze arabscy Al-Biruni, Masudi Ostarsalt - rocznik frankoński Morze Otaczające, Ibrahim ibn Jakub 965 Bałtyk, sinus Balticus; pierwsza wzmianka z drugiej połowy XI. w. autorstwa Adama z Bremy Morze Waregów, Nestor (1115); Obecna nazwa morza w różnych językach jest albo określeniem zależnym od położenia - morze wschodnie lub morze zachodnie, albo wariantem występującej również w języku polskim nazwy bałtyckie: w językach germańskich prócz angielskiego jest to morze wschodnie: w duńskim (Ostersoen), niderlandzkim (Oostzee), niemieckim (Ostsee), norweskim (Ostersjoen) i szwedzkim (Östersjön); w języku fińskim nazwa Itämeri również oznacza morze wschodnie, mimo że Bałtyk znajduje się na zachód od Finlandii. W tym wypadku jest to tłumaczenie szwedzkiej nazwy Östersjön - pozostałość z czasów, kiedy Finlandia była częścią Szwecji (do 1809 roku); w języku estońskim nazwa morza pochodzi od położenia geograficznego i jest to morze zachodnie (Läänemeri); bałtycki w różnych wariantach językowych występuje, prócz polskiego, w angielskim (Baltic Sea), łacińskim (Mare Balticum), francuskim (Mer Baltique), włoskim (Mare Baltico), rumuńskim (Marea Baltică), hiszpańskim i portugalskim (Mar Báltico), kaszubskim (Bôłt), czeskim (Baltské moře), łotewskim (Baltijas jura), węgierskim (Balti-tenger) i litewskim (Baltijos jura).

Zanieczyszczenia

Bałtyk jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie. W 1973 podpisano Konwencję Gdańską o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów Bałtyku i Bełtów. W 1974 siedem państw nadbałtyckich (spośród 9) podpisało drugą Międzynarodową Konwencję Bałtycką w Helsinkach. Ciągle jednak Bałtyk pozostaje jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie. Czynnikami, które wpływają na zanieczyszczenie wód Bałtyku są m.in.: budowa rowów melioracyjnych, intensywne uprzemysłowienie, rozwój i powstawanie nowych miast oraz okoliczne ścieki i odpady. W obszarze wód terytorialnych Polski bardzo zanieczyszczona jest Zatoka Gdańska. Państwa leżące nad Morzem Bałtyckim Dania Estonia Finlandia Litwa Łotwa Niemcy Polska Rosja Szwecja Wyspy Wyspa Powierzchnia km2 Państwo Ludność Zelandia 7031 Dania 2 147 281 Gotlandia 3140 Szwecja 57 004 Fionia 2984 Dania 447 060 Sarema 2673 Estonia 40 312 Olandia 1342 Szwecja 23 000 Lolland 1243 Dania 73 000 Hiuma 965 Estonia 10 000 Rugia 935 Niemcy 73 000 Bornholm 588 Dania 44 100 Falster 514 Dania 47 000 Uznam 445 Polska/ Niemcy 76 500 Als 312 Dania 50 000 Langeland 285 Dania 15 000 Wolin 265 Polska 17 000 Muhu 198 Estonia 1822 Hailuoto 197 Finlandia 986 Fehmarn 185 Niemcy 13 036 Vormsi 93 Estonia 3000 Aro 88 Dania 6863 Kotlin 84 Rosja 42 800 Pozostałe wyspy: Wyspy Alandzkie (Finlandia) Valassaaret (Finlandia) Archipelag Sztokholmski (Szwecja) Mon (Dania) Samso (Dania) Anholt Laso (Dania) Gotska Sandon Ven Uto Orno Kemio Graso Vallgrund Bjorko Holmon Angeson Większe półwyspy Półwysep Długość km Szerokość km Państwo Mierzeja Kurońska 98 0,4 - 4 Litwa / Rosja Mierzeja Wiślana 60 0,6 - 2 Polska / Rosja Fischland-Darß-Zingst 45

Zlewisko Bałtyku

Zlewisko Bałtyku rozciąga się od Karpat i Sudetów po rejony znajdujące się za kołem podbiegunowym północnym. Charakterystyczną cechą zlewiska Bałtyku jest występowanie znacznej liczby jezior, spośród których największe to Ładoga i Onega. Spośród rzek uchodzących do Morza Bałtyckiego znaczne rozmiary i znaczenie posiadają m.in. Odra, Wisła, Niemen, Dźwina i Newa. Porty nad Morzem Bałtyckim Największym miastem nad Bałtykiem jest Sankt Petersburg. W tamtejszym porcie przeładowuje się rocznie najwięcej kontenerów (w 2007 r. 1,7 mln TEU), kolejne miejsca pod tym względem zajmują: Göteborg, Gdynia, Kotka, Aarhus i Helsinki.

Biologia

Zakwit fitoplanktonu. 3.06.2001 Zoogeograficznie Morze Bałtyckie tworzy oddzielną dzielnicę bałtycką. Ze względu na niskie zasolenie jest ona wyjątkowo uboga biologicznie. Dla porównania w sąsiednim Morzu Północnym biomasa jest pięciokrotnie wyższa. Niskie zasolenie stanowi barierę nie do pokonania dla bardzo wielu zwierząt. Oprócz zachodnich krańców nie występuje ani jeden gatunek szkarłupni będącej ważnym składnikiem zwierzostanu innych mórz. Całkowicie brak chitonów, walconogów, głowonogów, ramienionogów i ściśle morskich ślimaków.

Mięczaki są reprezentowane tylko przez sześć gatunków małżów. Bardzo skromnie reprezentowane są jamochłony, wstężnice i pierścienice. Nieliczne zwierzęta słonowodne jak omułki, małgwie, chełbia, śledzie czy dorsze żyjące w Bałtyku są o połowę mniejsze niż w Morzu Północnym. Z drugiej strony niskie zasolenie umożliwia tu życie wielu rybom słodkowodnym. Wlewające się do Bałtyku słone wody, z powodu większej gęstości, pozostają przy dnie i są izolowane od atmosfery warstwą mniej słonych wód powierzchniowych. Z tego powodu około 1/4 dna Bałtyku jest w strefie beztlenowej, gdzie rozwijające się bakterie wydzielają siarkowodór. Fauna Bałtyku Fauna Bałtyku jest stosunkowo uboga. ryby flądra dorsz makrela ciernik śledź łosoś stornia skarp (turbot) szprot tobiasz dobijak kur diabeł tasza iglicznia wężynka pocierniec troć wędrowna sieja pospolita babka czarna babka bycza (jako gatunek inwazyjny) babka mała belona węgorz witlinek sandacz ssaki foka szara nerpa (foka) foka pospolita morświn jamochłony chełbia modra bełtwa festonowa ukwiałek arkoński mięczaki rogowiec bałtycki małgiew piaskołaz astarta omułek sercówka pospolita wodożytka rozdepka błotniarka bałtycka skorupiaki pąkla krewetka elegancka (atlantycka) pośrodek krab wełnistoszczypcy krabik amerykański krewetka bałtycka podwój wielki podwoik stulnik garnela zmieraczek plażowy kiełż bałtycki lasonóg wielki (myzida) bełkaczek pospolity. Flora Bałtyku Glony wielokomórkowe występują na płytkich wodach Bałtyku (do 30 m). glony wielokomórkowe sałata morska listownica morszczyn pęcherzykowaty morszczyn piłkowany krasnorost

Krynica Morska WILLA JOKER

KRYNICA MORSKA NOCLEGI ,   NOCLEGI KRYNICA MORSKA ,  NOCLEGI W KRYNICY MORSKIEJ ,  KRYNICA MORSKA HOTELE ,    HOTELE KRYNICA MORSKA ,   HOTELE W KRYNICY MORSKIEJ ,   KRYNICA MORSKA PENSJONATY  ,  PENSJONATY KRYNICA MORSKA,  PENSJONATY W KRYNICY MORSKIEJ ,  KRYNICA MORSKA WILLE,  KRYNICA MORSKA WILLA,  WILLE W KRYNICY MORSKIEJ . KRYNICA MORSKA  W KRYNICY MORSKIEJ.